GRYZOŃ I TĘSKNOTA

Witajcie,
od jakiegoś czasu zamierzałam wziąć udział w akcji czytania i dziergania ale...po prostu jakoś na czytanie nie było czasu.
Ostatnio zresztą mam na wszystko ciut mniej czasu.

W każdym razie po skończeniu prototypu torebki chciałam bardzo grzecznie wyciągnąć jakąś zaległą robótkę.
Tym bardziej, że niebawem zaczyna się akcja razemrobienia chusty u Intensywnie Kreatywnej.
Zamierzam wziąć w nim udział, wzór mam wydrukowany od dobrych paru tygodni a razem łatwiej i przyjemniej będzie się dziergało.
Przejrzałam koszyk z rozpoczętymi swetrami, tunikami, skarpetami...
Bez większego przekonania zabrałam się za żakardowe skarpety ze wzoru Dropsa, które zaczęłam robić (zerknąć na owe śliczności można tutaj)
Żakard to nie jest moja ulubiona technika dziewiarska.
Zrobiłam parę centymetrów i siły mnie opuściły na dobre.
Bez większego przekonania sięgnęłam więc po szydełko i cieniowany kłębek leżący na samej górze szuflady.
Cóż.
Rozpsułam się.
Jak dziadowski bicz rozpuściłam.
Niby kolory to ma ładne.
Ażurowa chusta byłaby miła dla oka.
Ale...
Piszczy ta włóczka.
Akrylu ma całe mnóstwo a ja sie już kompletnie rozbestwiłam przez te wszystkie merynosy ...
Nie wspominając o ostatniej chuście (tej, którą pożegnałam zanim zdążyłam się przywiązać)
To była wełna 50/50 z jedwabiem...
I jak tu po czymś takim dziabać w tym akrylu piszczącym?

Kompletnie zniechęcona sięgnęlam po książkę.
Z tęsknoty za wakacjami z Małżonem (których w tym roku nie było :() zaczęłam sobie wertować "Drogi do Santiago" napisane przez Ceesa Nootebooma. 

"Drogi do Santiago to nie jest reportaż z pielgrzymki tym starym i bardzo długim szlakiem pielgrzymkowym.
To trochę przewodnik po mniej znanej Hiszpanii, w której autor jest bezgranicznie zakochany.
Przede wszystkim to opowieść o miłości.
Miłości do Hiszpanii.
Książka ta powstawała w latach 80 XX wieku i opisuje ówczesną Hiszpanię ale jeżeli ktoś mógł zwiedzić ten kraj poza szlakami wycieczkowymi - być może, tak jak ja, przeczyta tam opis miejsc i zabytków, którymi się zachwycił. Poczuje choć przez chwilę smak i zapach tych cudownych miast, miasteczek i zupełnie małych wiosek.
Ten magiczny kawałek ziemi, tygiel łączący ze sobą Europę i Afrykę, wpływy chrześcijańskie, mauretańskie, żydowskie...
Wielkich artystów. Historii, kultury i sztuki.

Kiedyś zabiorę się i zrobię opis kilku miejsc.
Ubeda i Baeza na południu, w Andaluzji.
Ronda.
Setenil de las Bodegas z domami wciśniętymi pod skały.
Miasto absolutnie na szczycie mojej listy "hitów" do zwiedzenia czyli Cuenca.
Północy z taką ilością zabytków, że nie mogliśmy się zdecydować, w którą stronę skręcić aby zjeść śniadanie w jakimś absolutnie fantastycznym miejscu. 
No cóż.
Niewątpliwie kocham Hiszpanię :)
Dlatego tak bardzo lubię "Drogi do Santiago".
Dla kogoś kto nie lubi architektury i sztuki tamtego regionu - będzie to zapewne książka bardzo nudna...

A teraz może do meritum wróćmy.
To blog o rękodziele, nieprawdaż?

Po przeczytaniu dwóch rozdziałów książki, zabrałam się za przeglądanie zdjęć z ubiegłorocznych wakacji.
Na jednym z nich ujrzałam naszego szczurka, wersję numer !.
Historię szczurka można sobie szybko przyswoić w tym poście.

Ujrzałam go i przypomniałam sobie obietnicę, że aby nie był samotny - zrobię mu koleżankę.
Firma Nici nie wypuściła bowiem szczurków dziewczynek a ja ... no cóż jestem tradycjonalistką w tej kwestii.

Powstaje więc TEODORA.
Szczurek dorobił się imienia i został nazwany Telesforem...

Teodora otrzyma dzisiaj tułów i kończyny ale najważniejsza jej część powstała wczoraj i na razie prezentuje się tak:

Jestem nią zauroczona :)

Przepraszam za długość tego posta.
Ja po prostu jestem bardzo gadatliwa...
Ale to w końcu mój blog, mogę sobie chyba popisać ciut dłużej.

I jeszcze dowód na postęp prac w robótce "na poważnie"