WDiC - żakardowe wprawki

 

Aktualizacja 16-01-2015 r

Ależ wolno się to dzierga...

Wczoraj powstał tylko taki kawałeczek.

Chyba muszę  się zastanowić nad dzierganiem żakardowego swetra...

:)

Oczywiście, zamiast kończyć "rozgrzebańce", pod wpływem mojego wczorajszego wpisu dotyczącego KUCYKÓW W KARDIGANACH, wyciągnęłam z szuflady rozpoczętą robótkę i zabrałam się za żakardowe skarpety dla Marci.

W związku z koniecznością ciągłego liczenia kolorowych oczek nie czytam a słucham.
Coś lekkiego.
W tle lecą sobie przygody Roberta Langdona znanego pewnie większości z Was bohatera "Kodu Leonarda da Vinci" oraz "Aniołów i demonów".
Pomijając niektóre absurdalne rozwiązania zastosowane przez Dana Browna, lubię te jego czytadla.
Napisane są dobrze, czyta się szybko a przede wszystkim, poza Robertem Langdonem, bohaterem jego książek jest SZTUKA.
Czytając "Kod Leonrada da Vinci" miałam odpalony komputer i oglądałam wszystkie zabytki opisywane na kartkach książki.
W "Zwodniczym punkcie" spotykamy się z tajemnicami ukrytymi w "Melancholii" Albrechta Durera. Słucha się dobrze, żakard postępuję powolutku, przeganiam myśli o niedokończonych pracach (przyszycie plisy do kamizelki, dokończenie rękawów w pasiastym swetrze Marci).
Może do końca tygodnia coś się zmieni bowiem kuruję moje miesięczne, ustawiczne przeziębienie.
Tym razem bez protestów w kwestii zwolnienia lekarskiego.
Miesiąc leczenia "w kratkę" to dość dużo. Za mną dwie kuracje antybiotykowe a zapalenie gardła i zatkane zatoki w kondycji takiej samej jak na początku grudnia.
Tak więc układam się pod kocem i zabieram za dzierganie bajecznie kolorowych, żakardowych skarpet. Traktuję je jako wprawkę przed czymś większym.
Bardzo mi się podobają te żakardy...