UFOku w drogę cz. 1

Cóż,

słowo się rzekło, pora coś z tym zrobić.

Tak tylko słowem wstępu napiszę, że strasznie daleko wszystkie mieszkacie...
Szkoda wielka.
W pobliżu, z blogujących dziewiarek mam tylko MaiKę bez metki (mam problem z zapisem:))
Nie dość, że mam w pobliżu to jeszcze przyznam się Wam, że znam osobiście.
I to od dawna
Z 1/2 MaiKi nawet swego czasu pracowałam.
Znałam również ich Mamę, która była znakomitą dziewiarką i zapewne super zdolności dziewiarskie Dziewczyny dostały w pakiecie genów.

Do rzeczy.
W prawym górnym rogu wkleiłam baner i zamierzam rozprawiać się ze swoimi UFOkami razem z MaiKą,
Bardziej Martą, bo Karolina należy do tej szczęśliwej części dziewiarek, które UFoków nie produkują.

Jak zresztą sporo blogujących jak się okazało.

W każdy poniedziałek wrzucę, krótką informację jak się moje robótki mają...

Pakiet startowy:


1. Kołowiec

 2. Czarna kamizelka z kolorowymi kwadratami

 3. Fragment przodu do swetra z Malabrigo (reszta z Sock Playa)

 4. Chusta ananasy, której sprułam górny brzeg (i nie mogę połapać się jak to naprawić)

 5. Bajecznie kolorowe żakardowe skarpety dla Marci

Więcej dziewiarskich grzechów nie posiadam bo...sprułam.

Obietnica noworoczna- zero zakupów.
Zapas włóczki mam na ten rok wystarczający (chyba)


To tyle dziewiarsko.

Część druga wpisu "CZŁOWIEK TO WSTRĘTNE ... JEST"

Pisałam swego czasu o nowym SETERKU, którego sprawił sobie Mój Lekko Udomowiony Mężczyzna.

Historia seterki była dość smutna.
Małżon chciał kupić seterkę angielską i rozglądał się po najbliższej okolicy.
Trafił kiedyś do farmera, który oferował szczenięta setera angielskiego i wrócił z psem.
Nie było to zupełnie to o co mu chodziło ale kiedy zobaczył betonowy kojec i małe, brudnobiałe stworzenie - wrócił z nią do domu.
Stworzenie ma się dobrze.
Szybko sie uczy i poddaje tresurze.
Znaczy się Małżon się szybko uczy, pies robi swoje co jak gdyby potwierdza w pełni przynależność do rasy.
Wczoraj mój Mężczyzna milczał przez cały dzień.
Okazało się, że zadzwonił do niego farmer, od którego kupił naszą Felkę.
Miał jeszcze jednego szczeniaka, psa.
Zapytał czy Małżon nie chce, do pary.
Bo pies nie nadaje się do polowania, boi się huku.
Nie sprzedał go i nie ma co z nim zrobić.
Odda go.
Jak Małzon go nie weźmie to najwyżej łopatą załatwi problem...

Nazwaliśmy go Merlin. Pies ma rok i to jego pierwsze imię...