ŚRODOWA AKCJA

czyli WSPÓLNE DZIERGANIE I CZYTANIE

Jakoś tak w tym tygodniu nie miałam nastroju do czytania.
W końcu jednak, sięgnęłam po coś, co daje się czytać "w odcinkach".

"Zapiski na pudełku od zapałek" autorstwa Umberto Eco.
To wybór felietonów, publikowanych w  mediolańskim "L'Espresso".




Czytam to po raz któryś, tak fragmentami.
Lubię Eco za jego ironiczne spojrzenie na świat.


Zacytuję fragment:
"Zważywszy, iż przyszłość narodu indiańskiego jest już, jak się zdaje, raz na zawsze określona, młody Indianin spragniony awansu społecznego ma przed sobą jedną tylko drogę, a mianowicie zagrać w westernie. W tym celu podamy tutaj garść najistotniejszych wskazówek, które pozwolą mu osiągnąć w toku rozmaitych przedsięwzięć pokojowych i wojennych status „Indianina z westernu” i w ten sposób uporać się z problemem endemicznego bezrobocia nękającego jego pobratymców.

Przed atakiem 
1. Nigdy nie atakować znienacka; przeciwnie, z daleka i z kilkudniowym wyprzedzeniem dawać dobrze widoczne sygnały dymem, aby dyliżans lub fort zdążył wysłać wieści Siódmemu Pułkowi Kawalerii. 
2. Jeśli to tylko możliwe, ukazywać się małymi grupkami na okolicznych wzgórzach. Niech wartownicy zajmą stanowiska na wznoszących się samotnie wierzchołkach. 
3. Zostawiać dobrze widoczne ślady swojego pochodu: odciski końskich kopyt, wygaszone ogniska na miejscach postoju, a także pióra i amulety, które pozwolą zorientować się, do jakiego plemienia należycie.
 
Napad na dyliżans 
4. Napadając na dyliżans, zawsze należy ścigać go zachowując odpowiednią odległość, a w najgorszym razie galopować po obu jego stronach, tak żeby stanowić jak najlepszy cel. 
5. W żadnym razie nie wyprzedzać dyliżansu. Ściągać w tym celu wodze mustangom, które są, jak wiadomo, znacznie szybsze od koni pociągowych. 
6. Próby zatrzymania dyliżansu podejmować pojedynczo, rzucając się między konie, tak by dać pocztylionowi szansę oddania celnego strzału i zostać następnie stratowanym przez zaprzęg. 
7. Nigdy nie blokować dyliżansowi drogi dużą grupą, musiałby bowiem natychmiast się zatrzymać.

Napadną samotną farmę lub obwarowany wozami obóz 
8. Nigdy nie napadać nocą, kiedy koloniści niczego się nie spodziewają. Trzymać się zasady, że Indianin dokonuje napadu wyłącznie w świetle dnia. 
9. Nie szczędzić gardła i ujawniać głosem kojota swoją pozycję. 
10. Kiedy jakiś biały wyda okrzyk kojota, natychmiast podnieść głowę, żeby stanowiła dogodny cel. 11. Galopować dookoła celu ataku, nie zacieśniając broń Boże kręgu, dzięki czemu będzie można wystrzelać was kolejno jak kaczki. 
12. Nie rzucać do tego galopu wszystkich ludzi na raz; trzeba przecież zastępować kimś tych, którzy padną. 
13. Nie zważając na brak strzemion, zaplątać jakoś nogi w uprząż, żeby koń mógł możliwie najdłużej wlec Indianina, który zostanie trafiony. 
14. Używać strzelb, które nabyliście od nieuczciwego handlarza i którymi nie umiecie się posługiwać. Nie spieszyć się z ich ładowaniem! 
15. Nie przerywać galopu, kiedy zjawia się odsiecz, czekać na szarżę kawalerii, nie rzucać się na nią, natomiast już po pierwszym jej uderzeniu rozproszyć się na wszystkie strony, żeby umożliwić pościg za pojedynczymi Indianami. 
16. W przypadku samotnej farmy posłać tam nocą jednego wywiadowcę. Wywiadowca ów ma podkraść się do oświetlonego okna i wpatrywać długo w białą niewiastę - do momentu, kiedy ona zauważy przyciśniętą do szyby indiańską twarz. Poczekać, aż krzyknie i wybiegną z domu mężczyźni. Dopiero w tym momencie można podjąć próbę ucieczki."
  :)
 Tyle w kwestii czytania.

Co z dzierganiem?

Taaaak.
Można podzielić to na dwie grupy.

1. Przeróbki

Postanowiłam w końcu zabrać się za przerabianie/poprawianie niektórych dziergadeł.
Na pierwszy ogień poszedł Color Affection. Głównie dzięki wpisowi z bloga Gabi, której szal Color Affection przypomniał mi o problemach, można zobaczyć go tutaj
Mój szal zrobiłam późną wiosną/wczesnym latem więc pewna jego wada nie irytowała mnie wówczas zupełnie ponieważ go nie używałam :).

Otóż szal ten, o czym wiadomo każdemu, kto go wykonał, ma pewną słabą stronę.
Dodawanie oczek...
Dla kogoś przyzwyczajonego  do ścisłego robienia na drutach - musi to być bardzo trudne.

Udało mi się zrobić go bez ściągniętego brzegu ale (dlaczego zazwyczaj musi być jakieś ale?) nie podobał mi się ten brzeg zbytnio.
Obrzuciłam go więc rzędem półsłupków i na to dodałam oczka rakowe.
Zdecydowanie lepiej. Ba, bardzo dobrze to wyglądało.
ALE...
Ten obdziergany brzeg zrobił się mało elastyczny co powodowało, ze miałam kłopot aby zamotać się nim ładnie.
Sprułam brzeg.
Problem z zamotaniem nie zniknął... muszę więc obdziergać na nowo mój szal bo teraz mam i mało elastyczny brzeg i jeszcze do tego dużo mniej estetyczny niż to wykończenie oczkami rakowymi.
Cóż, powiedzmy sobie szczerze, podejrzewam, że na kimś w rozmiarze S, problem z ładnym zamotaniem nie istnieje :) :)

Może ktoś tez ma takie odczucia związane z tym szalem?
Wygląda on ładnie, jak to Color Affection w każdym wydaniu i oczywiście będę go nosiła ale irytuje mnie to nieładne zachowanie brzegu....

Druga przeróbka to entrelakowy komin, dziergadło z mojego pierwszego wpisu

Ten został spruty i robię po prostu nowy komin, o mniejszym obwodzie.

 2. Robótki nowe...

Poza tymi, których postęp widać z boku bloga dorzucam do listy:
1. kamizelka z Sock Malabrigo (kolor Pocion)
2. Connemara nr 2 . Tak było mi żal mojej chusty, którą zgubiłam ((tak wyglądała), że postanowiłam zrobić sobie numer dwa. Malabrigo w kolorze Piedras właśnie dotarło... Resztę włóczek jeszcze mam.
Poprawię przy okazji to, z czego nie byłam zbytnio zadowolona w pierwowzorze.
Chusta i tak będzie inna bo Piedras Piedrasowi nierówne. Wcześniej było to zresztą Silky Merino, teraz zamówiłam Malabrigo Rastita...
To jest bardziej jesienne i brązowe, mniej ma tego wrzosowiska :)
3. Hmmm chusta z odnalezionego gdzieś kłębka Sock Malabrigo w kolorze Fresco y Secco (plus czegoś jeszcze, nie wiem czego ale jeden kłębek to za mało) 

Chyba przesadziłam z ilością rozgrzebanych prac.
Obiecuje, żadnych zakupów, żadnego rozpoczynania robótek dopóki nie skończę chociaż połowy tych na żyłkach...
Słowo!