WDiC- ANANASY i DREWNIANE MORZE

Dzień dobry,
znowu środa, jak miło...

W ubiegłym tygodniu z przyczyn mi niezbyt znanych, opuściam cotygodniowy odcinek WDiC :)
Trudno.
Nadrabiam dzisiaj.

Po "zmęczeniu" ALPINE MEADOWS - KLIKNIJ nabrałam ochoty na coś z ciut grubszej włóczki.
Irlandia nie załapała się na falę tropikalnych upałów. Noce są już chłodne, poranki również.
Dziecko zakrzyknęło więc: "Mamo, mitenki!".

Nabyłyśmy drogą kupna dwa motki włóczki Sirdar Big Softie Super Chunky.
Super Chunky to super chunky.
Motek zawiera aż 45 metrów włóczki.
Idealny wybór jak na zmęczenie dłubaniną przy chuście typu lace (dla mniej wprawnych dziewiarek informacja- Baby Silkpaca Malabrigo, z której owe Alpine MEadows dziergałam miała w moteczku 385 metrów nitki...).

Mitenki powstały więc w tempie ekspresowym.
Zdjęć... nie ma gdyż "wyszły" z Dzieckiem.
Był to jednak udzierg tak ekspresowy i bezproblemowy, że chyba ... napiszę jakiąś mini-instrukcję i doczekają się publikacji.

Mitenki skończone zostały w czasie potrzebnym do nabrania oczek na to co widać na zdjęciu :)
No, może nabrania oczek i przerobienia dwóch rzędów.
Czasu na dzierganie było ostatnio ciut mało bo wyskoczyliśmy rodzinnie (plus kanadyjska koleżanka z pracy Dziecka, Caroline) do Connemary KLIKNIJ i jakoś długo dochodzę do stanu normalności.
Robi się chusta (coż by innego?) i jest to dość nietypowe jak dla mnie bo wersja numer dwa.
Będą to Ananasy, które zrobiłam na samym początku powrotu do dziergania i doczekały się publikacji w jednym z pierwszych postów (KLIKNIJ).

Włóczka jeszcze z zapasów zabranych z Polski (znowu Baby Silkpaca Malabrigo, kolor Indiecita).
Schemat wygląda dość groźnie ale to w zasadzie prosta chusta.
Gdyby Ktoś rozważał dzierganie, może się też zawsze wspomóc fantastyczną filmową instrukcją krok po kroku przygotowaną przez Intensywnie Kreatywną :)

Co czytam?
Siegnęłam do zasobów z tutejszej biblioteczki i czytam "Drewniane morze" Jonathana Carrolla.
Lubię Carrolla.
Za coś podobnego do "realizmu magicznego" Marqueza (pisałam tu kiedyś, że kocham Marqueza?)
Pisze o życiu, śmierci i magicznych zdarzeniach pomiędzy nimi (Carroll pisze, Marquez zresztą również).

Tak jest też w tej powieści, w której główny bohater spotyka swoje siedemnastoletnie "ja"i słyszy od niego, że wszystko co zrobił do tej pory w życiu, zrobił źle...

Tradycyjnie nie opiszę dokładniej, może jednak jakiś mały cytat?
Proszę bardzo:

"Nie próbuj na­wet być nor­malna, bo nor­malność to pier­wszy sym­ptom śmier­telnie groźnej cho­roby. Jak tyl­ko poczu­jesz, że nad­chodzi nor­malność, za­raz poszu­kaj antidotum."

Wracam do Ananasów i Carrolla.
Chodzi mi po głowie pomysł na chustę i chcę te Ananasy skończyć zanim trafią do pudełka z napisem "Do dokończenia. Kiedyś".